Generalnie dobrze zagrany, z dobrą muzyką, film dla ludzi "wielowymiarowych". Ludzie widzący świat w kilku kolorach niestety nie odnajdą się w tym filmie. Oczywiście, że cała historia jest trochę naciągana, no bo co z tego że wyrzucisz rzeczy i wymarzesz kogoś z umysłu? Musiałbyś wymazać jeszcze z umysłów wszystkich swoich znajomych, rodziny, sąsiadów - zawsze się znajdzie ktoś kto przypomni. Ale nie o to w tym chodzi wszystkim... Mnie najbardziej zastanawia zakończenie, który każdy może odebrać na wiele sposobów. Clementine już wie, że się Joelem znudzi, Joel wie że Clementine będzie go irytować, a mimo to chcą w to brnąć? Dlaczego? "Potęga miłości" mnie nie przekonuje ;-)

Drugi, całkiem osobno poruszony temat to sfera (nie)mozliwości wpływania na ludzki umysł, ale to już zostało na forum dość mocno opisane.

Także mamy w filmie 2 wątki, 2 tematyki, zabawę chrnologią (sprytniejsi połapią się w sprawie w momencie wizyty w klinicie i rozmowie przez telefon Pani na recepcji z klientami), a wszystko ubrane w zabawę wspomnieniami.

Oczywiście nie jest to arcydzieło, możnabyło w tych wspomnieniach stworzyć ciekawszy świat, bardziej bajkowy, trochę więcej się tym pobawić i podkręcić klimat, ale generalnie jest nieźle.

Polecam tym, którzy poza czarnym i białym widzą jeszcze inne barwy życia ;-)